Morgen is het zover. Ik ben jarig. Niet zomaar een verjaardag, nee ik word 50 jaar. De big 5.0, ik zie Sarah, ga ontdekken waar de mosterd vandaan komt en een aantal mensen zal roepen “welkom bij de club….”
Ik vind het maar raar, 50
Het klinkt zo bejaard. Omroep Max, Sarah, grijs haar, sandalen met sokken, vergeetachtigheid, mevrouw, u, Libelle, zal mijn tijd wel duren, vroeger was alles beter, de jeugd van tegenwoordig, vrouwen van een zekere leeftijd, menopauze, sanseveria’s… Het past gewoon niet bij me.
Sarah?
Pff ik ben juist mijn innerlijke godin aan het ontdekken! Omroep Max? Ik stond onlangs nog te swingen op Gorillaz van Bruno Mars, live at Ziggo Dome. Het volgende concert wordt Justin Timberlake. Grijs haar? Ja, guilty. Maar dankzij Tatjana ziet niemand daar wat van. Sandalen met sokken? No way, pumps, kittige laarsjes & Nike’s staan kleurig in mijn kledingkast. Vergeetachtig… ja dat klopt. Steeds vaker sta ik enthousiast op om er na 6 passen achter te komen dat ik geen idee meer heb waarom ik opstond. Heb ik overigens altijd wel gehad. Makkelijk op te lossen door weer terug te lopen. Het duurt tegenwoordig alleen een stapje meer, voordat het me terug te binnen schiet.
Mevrouw en U? Tegen mij?
Ik ben gewoon Tanja, of Teuntje, Tanneke, Tan of Spijker …. Nog steeds heb ik de neiging om bij “mevrouw” achterom te kijken. De eerste keer gebeurde trouwens al jaren geleden. Volgens mij was ik inmiddels achter in de dertig en ik ging regelmatig op stap met een vriendin. Na een avondje stappen eindigden we bij de Liquid. Toen ook die club vond dat het sluitingstijd was, ging ik onze jassen halen. Charmant en gelukkig daalde ik de trap af. Er stond een niet onaantrekkelijke (jonge)man die glimlachend vroeg “en mevrouw, heeft u een leuke avond gehad?” Geamuseerd keek ik om, op zoek naar zo’n toffe oudere vrouw die zich nog jong genoeg voelt om uit te gaan. Damn, niemand op de trap dan ik! Ineens was ik dus die oudere vrouw.
Libelle, sanseveria´s?
Niet voor mij. Vroeger was alles beter? Nee, ik zou niet terug willen. Vraag me ook oprecht af hoe groot de wezenlijke veranderingen zijn. Pestkoppen zijn er altijd. Zoals er ook altijd mensen zullen zijn die daar tegen in opstand komen. We zijn nog altijd op zoek naar een balans tussen goed en kwaad, onbaatzuchtigheid en eigenbelang. Natuurlijk verandert er ontzettend veel. Door het rappe tempo van de technische ontwikkelingen wijzigt ons wereldbeeld continu. Gaaf toch? Al jong volgde ik Star Trek. De komst van de 3D-printer lijkt een verwezenlijking om zonder tussenkomst van Albert of Dirk een Earl Grey te nuttigen. Ontdekken, verbeteren, meer ontdekken; ik geniet daarvan! Dat is ontwikkeling. Het maximale eruit halen.
Dat is ook het rare van oud worden
Het tempo van lichaam en geest loopt niet meer synchroon. Het wordt steeds makkelijker om bij de kern van je zijn te komen. De mening van anderen over jou, daarvan ben je niet meer afhankelijk. Je geest is gerijpt door ervaringen, sterker en oorspronkelijk.
Je lichaam daarentegen…
Pronte borsten veranderen in kompasborsten; waarbij de tepel betrouwbaar het zuiden aanwijst. Er ontstaan rimpels op plaatsen waarvan je nooit had gedacht dat je daar rimpels kon krijgen. De elasticiteit van je velletje verdwijnt. Je bent niet meer kakstrak. Tenminste, als je de natuur haar beloop laat gaan.
We hebben ook ontdekt hoe we met botox rimpels glad kunnen strijken, borsten en billen kunnen liften. Iedereen kan daar zelf een keuze in maken. Ik ben veel te bang voor naalden om er iets aan te laten doen. Bovendien zie ik een lichaam ook meer als een verpakking van de geest. Leuk om naar te kijken, maar uiteindelijk ga ik voor de inhoud. Ben ook nooit zo’n fan van “mooi” mooi geweest. Dat wordt zo snel saai. Daarom geniet ik van de tekst “love your curves and all your edges, all your perfect imperfections” uit All of Me van John Legend. Altijd al door imperfecties geboeid geweest. Oorspronkelijk , dát is mooi voor mij. Waar ik van houd, is mooi voor mij.
Maar ik word toch maar mooi 50
Tja, leeftijd is niet meer dan een nummer. Een etiketje. Ook dit etiketje past me niet. Gelukkig! Raar dus, dat ik er tegenop zie om 50 te worden. Moeilijk te plaatsen. Al jong was ik ervan overtuigd dat je ouder worden juist moet vieren. Het alternatief is immers dat je jong doodgaat.
Toch vier ik dit jaar mijn verjaardag niet. Dat is bijzonder, want ik ben altijd zo’n fan van verjaardagen geweest. Geboortedagherdenking maak ik er altijd van. Een plechtige dag, dankbaar dat je leeft. Jouw speciale dag. Met stapels post (dat vind ik zo leuk, dat ik ooit eens een kaart naar mezelf heb gestuurd). Met ballonnen, cadeautjes, een feestmuts. Vorig jaar zelfs met Matt Bomer! Al jaren zie ik voor me, hoe ik in een stijlvol Chanel pakje met Tiara sensueel nog iedereen van de vloer af dans op mijn 50e verjaardag. Maar niet dit jaar. Ik had er geen zin in. Bevangen door de decemberblues. Druk met het bouwen aan Vlinderss. Druk met het herontdekken van mezelf. Druk met de innerlijke strijd die woedt. Druk met het verwerken van oud en nieuw verdriet.
Ineens weet ik waarom ik moeite heb met 50 worden
Het zijn niet de rimpels. Niet het etiket, want daar trek ik me weinig van aan. Niet het u en mevrouw. Dat ga ik volop uitbuiten; de stoelen op een feestje zijn voortaan voor mij! Het is het besef dat 50 het begin van een nieuwe fase is. Richting het einde. Dat nog meer dan ooit iedere dag telt. Dat ik nog zoveel wil doen. Heb ik die tijd nog wel? Welke gebreken zullen me treffen? Blijft mijn geest wel rekbaar, open, nieuwsgierig? Kan ik me blijven verwonderen over de schoonheid van de natuur, over een geluksmoment, over een ontmoeting, over mezelf.
Het luidt een begin in. Het begin van het besef van de vergankelijkheid van mijn leven. Ook dat is mooi. Want weten dat mijn zijn eindig is, daagt me uit om mezelf te ontwikkelen tot de beste versie van mezelf. Iedere minuut telt! Nu nog meer dan ooit. Ieder moment dat je kunt aangrijpen om van iets of iemand te genieten is een cadeautje aan jezelf.
Gaaf dat ik me dit realiseer op de dag dat ik nog 49 ben. Nu maar hopen dat ik het morgen niet vergeten ben!
Op zoek naar tips en vrolijkheid?
Leuk als je Vlinderss volgt op LinkedIn. Of… (én mag natuurlijk ook) mis niets en ontvang één keer per maand Vlinderss in je mailbox. Mijn lezers zeggen: dat zijn tips waar je echt iets aan hebt. En natuurlijk makkelijk af te melden als je me beu bent
Foto Credits: Canva Pro
Vraag, reactie, suggestie of opmerking?
Mail Vlinderss.
