de Zeeuwse kust

Hier aan de kust, de Zeeuwse kust

Ik heb vier hele dagen vakantie! Echt zo ontzettend fijn. Een traktatie van Bettie mijn grote en enige zus. Samen met haar dochter Lincy bewonen we sinds gisteren een bungalow in Domburg.

Iedere keer opnieuw…

…verwonder ik me over de rustgevendheid van het wassende water. Ik kan daar eindeloos naar turen. Het komen en gaan van de golven. Het geluid van de ruisende zee. De geur van het zilte water. De schuimkoppen en vooral de grootsheid en eindeloosheid. Het maakt mijn hoofd leeg en zet dingen terug in perspectief. Het benadrukt voor mij de grootsheid van de schepping en de nietigheid van een mens.

Het voelde een beetje vreemd, om er zomaar vier dagen tussen uit te gaan. Raar om niet al om half acht achter de PC te zitten. Niet fulltime bezig te zijn met Vlinderss. Maar het is zo ontzettend lekker. Een energieboost! Gisteren zijn we vertrokken. We hebben dus pas één nachtje hier geslapen, maar het voelt als een volle vakantieweek.

de Zeeuwse kust

Hilarische start

We zijn de vakantie voortvarend begonnen. De boodschap was immers: “als het pasje van de slagboom werkt, dan kunnen jullie al in je huisje”’. We waren hier rond een uur of één en ja hoor; we mochten door. In het huisje aangekomen, troffen we een schoon huis aan. We vonden het wel raar, dat de kussens van de bank waren gelicht en alle apparaten en deuren open stonden. Maar goed, dat was zo hersteld. De wijn ging de koelkast in en binnen no time hadden we onze spullen in het huisje gelegd.

Lincy was er stellig van overtuigd, dat het nog schoongemaakt moest worden. Bettie en ik niet. Wij waren ervan overtuigd dat ze zo juist wilden laten zien dat ze overal geweest waren. Toen we voor de derde keer naar de auto liepen om de laatste tassen te halen, werden we aangesproken door een jaloerse Duitse mevrouw. Hoe het kon, dat wij al wel in ons huisje konden, vroeg ze in haar beste Engels. Tja, omdat er bij ons al schoongemaakt was. Schade, aber zij moest nog even wachten, lucky us.

Ruim de helft van de meegebrachte spullen was opgeborgen, toen er een man ons huisje binnenliep. Het was het schoonmaakopperhoofd en hij was not amused. Wat wij deden, dat kon helemaal niet. Het huisje moest nog worden schoongemaakt. Lincy stond achter hem en stuurde ons een “zie je wel” blik toe. Op strenge toon vertelde het opperhoofd dat al onze spullen weer uit het huisje moesten. Ferm en duidelijk vertelden wíj hem, dat we dat écht niet gingen doen. Dan poetsten ze daar maar omheen. Wel besloten we ons discreet terug te trekken en gingen we wat wandelen en inkopen doen.

de Zeeuwse kust

Geluk zit in kleine dingen

Wat is het toch een genot, om gewoon op een bankje in het zonnetje te kijken naar spelende kinderen. Rond drie uur gingen we terug naar het huisje. Het tuinstel naar buiten met gezellig een chippie erbij, paprika-ribbel natuurlijk, jammie. Wat een rust, wat een genot. Nou ja even dan. Hendrik de zeemeeuw bleek ook liefhebber van paprika-ribbelchips te zijn! En omdat Hendrik nogal groot was, tolereerden we zijn misdadig gedrag. Binnen no-time arriveerden nog zo’n 15 eenden op ons terras. Tevreden peuzelden zij de chipsresten op die ongemanierde Hendrik op de grond gooide. Het contrast met de rust die er vijf minuten vooraf nog was, het was gewoon bizar.

’s Avonds kregen we nog ruzie met de oven. Ik had thuis een vegetarische lasagna gemaakt, die we alleen nog maar hoefden op te warmen. Tja, dat is uiteindelijk niet helemaal gelukt. De oven deed van alles, voornamelijk de dingen waar we niet naar op zoek waren. De informatiegids gaf als enige handreiking “als de oven gaat roken, trek dan de stekker eruit”. Ach lauw was de lasagna ook prima te eten.

Na het eten liepen we naar het strand. Op het terras van de Stenen Toko genoten we van een Dame Blanche, het uitzicht en elkaar. Wat blijft het toch magisch om de zon langzaam in het water te zien zakken. Te zien hoe de lucht sprookjesachtig rood kleurt. Staren naar de golven die dit kleurenpalet weerspiegelen en onvermoeibaar over het zand blijven rollen. Ritmisch en onophoudelijk.

de Zeeuwse kust

Wat een kracht en schoonheid bevat het nu

En nu, tijdens het typen van dit blog, fluiten de vogeltjes om het hardst. Er fladdert een koolwitje langs mijn Vlindersslaptop. Hendrik houdt zich verborgen, hoewel ik hem in de verte al hoor roepen. Jongens, wat zit geluk toch in hele kleine dingen! Jammer dat we vaak zo hard op zoek zijn, dat we de schoonheid die voor ons ligt niet zien. Dat we verdriet hebben om gisteren en zo uitkijken naar morgen, dat we in het nu niet eens de vogels horen fluiten.

Hier.
Aan de kust.
De Zeeuwse kust.
Met twee super dames in mijn gezelschap.

Handig?

Als je het leuk vindt, stuur ik je een keer per maand Vlinderss in je mailbox. Een vrolijke e-mail vol tips, tools en hacks waardoor je werk een stuk soepeler loopt. Met exclusieve informatie en 4 x per jaar een toffe winactie. En natuurlijk een uitschrijflink bij iedere e-mail als je het beu bent.

Photo Credits: CanvaPro

Vraag, reactie, suggestie of opmerking?

Mail Vlinderss.