Vanavond is het weer pakjesavond. Al een aantal jaren gaat dit “heerlijk avondje” aan ons huis voorbij. Jammer, maar logisch. We zijn maar met zijn tweetjes. Sinterklaasavond draait wat mij betreft ook om rijmen en surprises. Nu ben ik echt een sukkel in het maken van surprises en Lesley heeft niets met rijmen én surprises. Dus geen pakjesavond voor ons.
Ik weet nog zo goed hoe het vroeger was
De spanning vooraf. Slecht slapen, wakker schrikken van ieder geluidje. En als het dan eindelijk ochtend was, rende ik vol verwachting de trap af. Ik deed de kamerdeur open en dan… een tafel vol met cadeautjes! De blijdschap, de dankbaarheid, de verwondering. Zoveel pakjes. Voor iedereen! Wat een blij feest. De herinnering geeft me horripilatie (is gewoon kippenvel, maar kan handig zijn als je nog moet rijmen. Spasmodermie kan trouwens ook).
Sinterklaas bestaat niet
Al die keren dat ik in november boos en beledigd thuiskwam van school. Omdat andere kinderen vertelden dat Sinterklaas niet echt bestond. “Mama! Weet je wat Jos zei? Hij zei dat Sinterklaas niet bestaat. Tss, ik heb toch zeker zelf bij hem op schoot gezeten. Wie zou er anders al die cadeautjes brengen? De Kerstman zeker? Enne, als Sint niet echt is, waar blijven die wortels dan? Ha en nog iets! Ik heb wel honderd pepernoten op mijn hoofd gehad. Wie anders dan zwarte Piet strooit met snoep?”
Mijn geloof wankelde pas toen ik al in groep 6 zat. Dromertje als ik was, hebben mijn ouders mij die fantasie zo lang mogelijk vast laten houden. Maar toen was dan het moment daar. Mama vertelde dat Sinterklaas echt niet bestond. Ze legde uit waarom we zo vaak hutspot aten in december. Hoe moeilijk papa en zij het vonden om onze tekeningen te verbranden. Dat ze dat uit liefde deden, zodat we nooit de tekeningen terugvonden en onze illusie in stand bleef. En ja, Bettie -mijn 4,5 jaar oudere zusje- wist al een tijdje dat Sinterklaas niet bestond.
Sinterklaas werd pakjesavond
De voorpret bleek zeker zo leuk, geld sparen en cadeautjes bedenken. Ik bleek een ster in het uithoren van mijn zus en wist precies wat ik van haar zou krijgen. Haar vragen beantwoordde ik met verzonnen cadeautjes waar ze vervolgens de hele avond vol verwachting naar uitkeek. “Dat kan niet het laatste cadeau zijn, ik kreeg toch ook nog een beautycase?”
Een heerlijke herinnering is het jaar dat ik een jackpot vroeg. Die had je toen in het klein, levensecht met muntjes. Fantastisch vond ik dat, dus die stond bovenaan mijn verlanglijst. Bettie probeerde -zoals ieder jaar- mij ook te foppen. Onder de lunch vertelde ze dat ik die jackpot maar moest vergeten. Ze had gezocht, maar er waren alleen jackpots zonder muntjes. Toen ik antwoordde dat ik díe niet leuk vond, verslikte ze zich in haar thee. Jackpot! Ik kreeg dus een jackpot zonder muntjes.
Betje kon niet anders dan het toegeven en liet het ding aan mij zien. Het was zó gaaf. Dat was gelijk het jaar dat ik mijn morele schuld met betrekking tot de verzonnen cadeautjes ruimschoots heb ingelost. Gedurende een maand heb ik allerlei taken en klusjes voor haar uitgevoerd. In ruil mocht ik dan 10 keer met de jackpot spelen. Op pakjesavond deed het ding het niet meer; de batterij was inmiddels leeg.
Prachtige traditie
Ook na het overlijden van mama vierden we pakjesavond volgens een vast ritueel. De avond begon met het bij elkaar leggen van alle cadeautjes en surprises. Het moment dat de eerste oh’s en ah’s van verwondering de kamer vulden.
Dan maakte papa échte warme chocomel, gemaakt van cacaopoeder, suiker en gekookte melk. Met slagroom natuurlijk! Een letter van banket werd in stukjes gesneden en er waren speculaasjes die je heerlijk kon soppen in je chocolademelk.
Na de choco opende papa de avond met zijn rijm. Hij schraapte zijn keel en sprak met zijn warme donkere stem; Madrid, 5 december 19.. Op rijm werd het jaar dat achter ons lag doorgenomen. Schaterende lachsalvo’s en tranen van verdriet wisselden elkaar af. Blikken van trots en liefde werden uitgewisseld. Onze liefde voor elkaar en voor onze weggevallen geliefden voelbaar aan het einde van de rijm. Daarna volgde een groepshug vol knuffels. Tranen werden weggeveegd en de dobbelstenen kwamen op tafel.
Want het dobbelspel bepaalde wie een cadeautje uit mocht kiezen. Voor zichzelf of voor een ander. Het eindeloze uitpakken begon. Luisteren naar de spitsvondige mini rijmen. Bewonderen van creatief gemaakte surprises. Vreugdekreten dat was precies wat ik bedoelde afgewisseld met wauw hoe wist je dat? Met aandacht voor elkaar deelden we dezelfde blijdschap, verwondering en dankbaarheid als vroeger, toen Sinterklaas nog wel bestond. En zonder uitzondering sloten we altijd de avond af met een luidkeels ♫ Daaaank u Sinterklaasje, Sinterklaasje, Sinterklaasje. Daaaank u Sinterklaasje tot het volgende jaar ♫
Mooi feest, pakjesavond…
Of je het nu wel of niet viert, maak er een heerlijke avond van!
Smaakt naar meer?
Wil jij een keer per maand Vlinderss in je mailbox ontvangen? Een e-mail vol handige tips om je ondernemend en werkzame leven een stuk simpeler te maken? Met 4 winacties per jaar én informatie die ik alleen in Vlinderss in je mailbox deel?
Fotocredits: pixabay en CanvaPro
Vraag, reactie, suggestie of opmerking?
Mail Vlinderss.
